យ៉ាងណាក៏យ៉ាងហ្នឹងចុះ

កាន់តែគិត! កាន់តែយល់ថា គំនិតខ្លួនឯងឥឡូវ កាន់តែក្លាយជាគំនិតឆ្កួតៗទៅៗ ដែលចេញពីគំនិតខ្ញុំហើយ!

នេះប្រហែលជា គំនិតនេះហើយដែលធ្វើឲ្យប្លក់របស់ខ្ញុំកម្របាន ឃើញនូវមតិដ៏ល្អៗពីមិត្តទាំងអស់។ បានមួយៗនូវមតិទាំងនោះ ខ្ញុំតែងព្យាយាមឆ្លើយតបយ៉ាងលឿនណាស់ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកទស្សនាមានការធុញថប់ ប៉ុន្តែជាលទ្ធផលគឺ មិនមានអ្នកឆ្លើយតបមកវិញសោះ។

វាដូចជាកន្លែងដាច់ស្រយ៉ាលមួយចឹង។ គ្មានទេ មិត្តភក្តិ… គ្មានទេ ការយល់ចិត្ត… អ្វីទាំងអស់គឺត្រូវបានផុសឡើងដូចជារឿងស្រម៉ៃមួយឆាវប៉ុណ្ណោះ ក្នុងប្លក់នេះ។

យល់! មិនយល់ ក៏ហីទៅ… បានហើយ… ខ្ញុំអផ្សុកក៏អផ្សុកចុះ ហើយបើឯកោ ក៏ឯកោចុះ ឲ្យតែអ្វីដែលចេញពីគំនិតខ្ញុំ ខ្ញុំបានផ្សព្វផ្សាយនៅទីនេះ ខ្ញុំរីករាយហើយ ហើយបើថ្ងៃណាមួយ បាត់ខ្ញុំ ក៏នៅមានគំនិតទាំងនេះ ទុករៀនសូត្រ ឬបានយល់ដឹង នៅពេលដែលយល់ដែរ….

សរសេរក៏អន់… កិច្ចការក៏អន់… រចនាក៏អន់… សុខភាពក៏អន់ គំនិតក៏គេមិនទទួលស្គាល់… នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំចង់និយាយថា «យ៉ាងណាក៏យ៉ាងហ្នឹងចុះ»  ហើយក៏អរគុណដែរ ដែលមានមតិលើកទឹកចិត្តមួយៗដែលខ្ញុំបានទទួល! អ្នកទាំងនោះ តិចមែនតែពិតជាមានតម្លៃណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ។

ភ្នំពេញ, ថ្ងៃព្រហស្បត្តិ៍ ទី២៨ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១០ ម៉ោង ១១:១១នាទីយប់!